Χρήστου Δημήτρης

Συνωμοσίες εξουσίας εκτός τόπου και χρόνου!

        16.02.2014

Μια εξαιρετική δανέζικη πολιτική σειρά στην ΕΡΤ, λίγο πριν... δολοφονηθεί, είχε τον τίτλο "Μπόργκεν: Συνωμοσίες εξουσίας". Δεν αφορούσε μόνο τη μάχη των κομμάτων για την εξουσία και τις σχέσεις τους με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, αλλά και τις εσωκομματικές συγκρούσεις, γεμάτες μπλόφες και παγίδες, για τον έλεγχο του κόμματος. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι στην πλούσια Δανία, με ισχυρό θεσμικά κατοχυρωμένο κοινωνικό κράτος, υπήρχε η πολυτέλεια αυτή, μιας και δεν ανέτρεπε τη γενική πορεία της χώρας. Ας μη βιαζόμαστε όμως, καθώς και εκεί οι οικονομικές εξελίξεις και η ύφεση που σαρώνει την μισή Ευρώπη δεν αφήνουν σχεδόν κανέναν ανεπηρέαστο.

·                                 .

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, σύμφυτο με τον ανθρώπινο χαρακτήρα, υπήρχε και θα υπάρχει πάντα, αλλά σήμερα, εμάς πρωτίστως, μας ενδιαφέρει η πατρίδα μας, όχι γιατί την αγαπάμε, αλλά γιατί κάθε συνωμοσία εξουσίας, μικρής ή μεγάλης, επηρεάζει καθοριστικά τη ζωή το παρόν και το μέλλον καθώς βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Τα... χαρτοκλεπτικά κόλπα Σαμαρά - Βενιζέλου για να μειώσουν το μέγεθος του στραπάτσου στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές καθώς και στις ευρωεκλογές, ώστε να περιορίσουν τις εντυπώσεις και κυρίως για να διασπάσουν τις πολιτικές κινήσεις και πρωτοβουλίες που απειλούν την πελατεία τους, δεν αρκούν για να τους σώσουν από το μοιραίο.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ των ηγεσιών Σαμαρά - Βενιζέλου είναι πλέον, αν όχι αποφασισμένο, σίγουρα προϋπολογισμένο, ακόμα και από αυτούς που τους στήριξαν στην εξουσία. Οι συνωμοσίες τους δεν αρκούν. Η σκληρή πλέον συμπεριφορά της τρόικας απέναντι στον επαίτη Σαμαρά, ο οποίος σε κάθε δύσκολη στιγμή ικετεύει να του δώσουν κάτι διότι διαφορετικά έρχεται ο Τσίπρας, δεν πουλάει άλλο. Όλοι καταλαβαίνουν πως το πείραμα, αν συνεχιστεί, θα σκάσει και ότι ο χρόνος δουλεύει -πλέον- σε βάρος ακόμα και των τάξεων που θεώρησαν πως θα ήταν εκτός κρίσης.

ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ όμως δεν έχουμε μόνον στα "μαγαζιά" της εξουσίας, έχουμε παντού. Στη ΔΗΜ.ΑΡ. χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Κάθε μέρα που ξημερώνει, κανείς δεν ξέρει ποιος είναι με ποιον. Ακόμα και στην μπετόν αρμέ και στρατιωτικά οργανωμένη Χρυσή Αυγή υπάρχει κίνημα... συνταγματαρχών και λοχαγών για την αρπαγή της εξουσίας από τον προφυλακισμένο... στρατηγό τους! Στο ΚΚΕ, διώξε - διώξε, οι καρδινάλιοι είναι ασφαλείς, αν και χωρίς επαρκές εκκλησίασμα. Ο Πολύδωρας φτιάχνει κόμμα, αλλά λόγοι εξουσίας δεν του επιτρέπουν να συνομιλήσει με τον Καμμένο (ισχύει και αντιστρόφως) για κάτι καλύτερο και μεγαλύτερο. Εδώ και κάμποσους μήνες συνομιλούν Αλαβάνος και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά δεν τα έχουν ακόμα βρει, όχι φυσικά για πολιτικές διαφορές, αλλά για το μοίρασμα της εξουσίας ακόμα και αυτού του μικρού σε λαϊκή επιρροή πολιτικού φορέα.

ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ στον ΣΥΡΙΖΑ, τον ενιαίο ως απαίτηση των πολιτών και ανάγκη των καιρών για να ανταποκριθεί στις τεράστιες δυσκολίες διακυβέρνησης της χώρας σε αυτό το εξαιρετικά εχθρικό διεθνές περιβάλλον. Η ανάγκη ενότητας δράσης και δημιουργικών συνθέσεων δεν φαίνεται να αφορά το όλον κόμμα. Παρ' ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά, γοητεύουν και συγκινούν πολλούς ευρωπαϊκούς λαούς, ελάχιστοι από τον κομματικό μηχανισμό κατανοούν τη σημασία και κυρίως τις τεράστιες ευθύνες τους. Μάχονται για τους εσωτερικούς συσχετισμούς και τις μοιρασιές (από μια άποψη, ευτυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ που καταργήθηκε, έστω και με τον τρόπο που έγινε, η λίστα για τις ευρωεκλογές) αδιαφορώντας αν όλα αυτά τραυματίζουν τη γενική προσπάθεια και απογοητεύουν πολλούς που θα ήταν πρόθυμοι να τον εμπιστευτούν και να βοηθήσουν. Αρκετοί φοβούνται τα ανοίγματα (περιφρονώντας το άνοιγμα της κοινωνίας προς τον ΣΥΡΙΖΑ) για να μην πάθει τίποτα ο παλαιός, καλός (!) εξαφανισμένος σοσιαλισμός και η μονιμότητα των στελεχών. Αδιαφορούν αν το νέο υπόδειγμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού, που πρέπει να δημιουργηθεί με βάση τις αξίες της Αριστεράς, είναι έργο τιτάνιο και δεν μπορεί να προκύψει από φωτοτυπίες. Ο όρος "αναδιάρθρωση" δεν αρκεί πλέον για να χαρακτηρίσει τις ανάγκες της χώρας. Μιας χώρας που χρειάζεται ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις τομές, σε κάθε χώρο, για να καλύψει γρήγορα το χαμένο έδαφος. Οι λαοί της Ευρώπης (και όχι μόνο) περιμένουν από τον ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάσει και να δοκιμάσει στην πράξη με επιτυχία το νέο υπόδειγμα.

ΑΝ ΑΥΤΟ ήταν το πρώτο μέλημα όλων, αν όλοι είχαν την ικανότητα να τεκμηριώσουν τις προτάσεις τους στη σημερινή πραγματικότητα, τότε η εσωκομματική ζωή θα ήταν πραγματικά δημιουργική και αποτελεσματική. Μιλήσαμε όμως για συνωμοσίες εξουσίας. Συνωμοσίες όχι για την κρατική εξουσία, αλλά για την κομματική, με πλήρη αδιαφορία και ασέβεια στην ψήφο των εκατομμυρίων Ελλήνων που περιμένουν τη λύτρωση. Συνωμοσίες χωρίς ιστορικό προηγούμενο, καθώς αριστερίστικες ομάδες (με διεθνείς διασυνδέσεις) που δρουν διαλυτικά εδώ και χρόνια, βρίσκουν στέγη και γίνονται εταίροι(!) σε "τάσεις" για αύξηση της εσωκομματικής δύναμης και ανατροπής των υφιστάμενων συσχετισμών.

ΚΑΛΥΤΕΡΑ να βάλουμε το χέρι στη φωτιά τώρα, παρά αργότερα να ακούμε κάποιους να ισχυρίζονται πως δεν τα ήξεραν. Άλλωστε, έχω την εντύπωση, από τους δρόμους που περπατώ μιλώντας και κυρίως ακούγοντας, πως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Το θαύμα του 27% θα συνεχιστεί (εκτός αν κάποιοι τρελαθούν τελείως) και ο ΣΥΡΙΖΑ, κόντρα σε όλους, χωρίς την κομματική ενότητα που απαιτείται, θα φτάσει στην εντολή διακυβέρνησης.